Ι.Δ.Ε.Α.– «Φαγητό για όλους» by night – 37η εξόρμηση – 8-2-2013

Κωδικός δράσης - 130208

Οργανωτής Δράσης – ΙΔΕΑΤΗΣ
Ελένη Γιανναδοπούλου /giann_eleni@yahoo.gr/6945487319


Σκοπός δράσηςΝα προσφέρουμε φαγητό – ( κυρίως πιάτο - φρουτάκι – γλυκάκι – τσαγάκι – νεράκι ) στους συνανθρώπους μας…


Μέθοδος ΔράσηςΤην Παρασκευή, 8.2.2013 στις 21:30 το βράδυ… θα συναντηθούμε στην πλατεία Ομόνοιας και οδό Αθηνάς, έξω από τα Everest...για να προσφέρουμε φαγητό …εκεί και στις γύρω περιοχές, μεταβαίνοντας πεζοί ή και με αυτοκίνητα…. στους συνανθρώπους μας… που το έχουν ανάγκη!!!...


ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΜΑΓΕΙΡΕΣ & ΜΑΓΕΙΡΙΣΣΕΣ - ΠΟΙΟΙ ΘΑ ΜΑΓΕΙΡΕΨΟΥΝ;
Χρειαζόμαστε τουλάχιστον 70 μερίδες...
Αγορά απαραίτητων υλικών

1. Αλουμινένια τάπερ με καπάκι - Δημητρούλα Ψιμούλη

2. Χαρτοπετσέτες -  stock από προηγούμενη δράση - Νίκος Α.

3. Πηρούνια -  stock από ταμείο Ι.Δ.Ε.Α.

4. Γάντια μιας χρήσης - stock από Σύλλογο εργαζομένων ΚΕΛΠΝΟ

5. Ποτηράκια -  stock από Μιχάλη Καραναστάση – ταμείο Ι.Δ.Ε.Α.

6. Ψωμί -  αναζήτηση δωρεάς/προσφοράς

7. Φρούτα -  Αγγελική Ζαμπέλη (όσα χρειαστούν)

8. Γλυκά -  40 κομμάτια κέικ- Ελένη Γιανναδοπούλου

9. Γλυκά -  15 – 20 κομμάτια μπακλαβά και γιαουρτόπιτα – Ξένια Χ.

10. Νερά -  24 μπουκάλια stock από πρηγούμενη δράση (Ελένη Γιανναδοπούλου) - Αγγελική Ζαμπέλη (όσα επιπλέον χρειαστούν)

11.Ροφήματα (τσάι-σοκολάτα): 8lt τσάι- Ελένη Γιανναδοπούλου

12. Σακούλες συσκευασίας -  αναζήτηση δωρεάς /προσφοράς


Οργάνωση δράσης
1. Αναζήτηση τόπου εύρεσης αστέγων -  εθελοντές Ι.Δ.Ε.Α.

2. Αναζήτηση υλικών που χρειάζονται -  εθελοντές Ι.Δ.Ε.Α

3. Μεταφορά υλικών προς το σημείο διανομής -  Μάκος Πούλιος – ποιος άλλος???

4. Εθελοντές διανομής -  Ελένη Γιανναδοπούλου, Μάκος Πούλιος (χρειάζονται ακόμα 4-5 άτομα)

5.Υπεύθυνος καταγραφής οπτικοακουστικού υλικού -  Ελένη Γιανναδοπούλου

Παρουσίαση μεθόδου διαφάνειας Ι.Δ.Ε.Α. (Μ.Δ.Ι.) @www.idea.org.gr - 10.02.2013 


                                       ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ - ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ ΔΡΑΣΗΣ

Κωδικός δράσης 130208

ΙΔΕΑΤΗΣ -  Ελένη Γιανναδοπούλου

Eργασίες εθελοντών - Ποιος συμμετείχε και τι έκανε στην πραγματικότητα:
Αναζήτηση και εύρεση τόπου δράσης -  Μάκος Πούλιος, Ισίδωρος Δαβάζογλου, Θεοδόσης Τζάνος, Γιάννης Ναυπλιώτης

Αναζήτηση - αγορά υλικών που χρειάστηκαν
Ελένη Γιανναδοπούλου, Μάκος Πούλιος, Ευγενία Δημάκη, Γιώργος Πούλιος, Θεανώ Χατζηαντωνίου, Αγγελική Αδάμ, Φιλίτσα Κόρμπα, Αγγελική Ζαμπέλη, Νίκος Α., Δήμητρα Ψιμούλη, Anna Vivi Choise, Βούλα Μπισμπίκου, Ειρήνη Σαράντου, Ελεάννα Κ., εστιατόριο "Nargile Express", Τάσος Κωνσταντέλλος, Αριστέα Κόντου, Μαρία Φψτοπούλου

Αγορά απαραίτητων υλικών
Ελένη Γιανναδοπούλου, Μάκος Πούλιος, Ευγενία Δημάκη, Γιώργος Πούλιος, Θεανώ Χατζηαντωνίου, Αγγελική Αδάμ, Φιλίτσα Κόρμπα, Αγγελική Ζαμπέλη, Νίκος Α., Δήμητρα Ψιμούλη, Anna Vivi Choise, Βούλα Μπισμπίκου, Ειρήνη Σαράντου, Ελεάννα Κ., εστιατόριο "Nargile Express", Τάσος Κωνσταντέλλος, Αριστέα Κόντου, Μαρία Φωτοπούλου, Σύλλογος Εργαζομένων "ΚΕΕΛΠΝΟ"

ΦΑΓΗΤΟ: 97 μερίδες κυρίως γεύματος + 50 τμχ σάντουιτς
. 13 μερίδες ρυζότο με λαχανικά: Γιώργος Πούλιος
. 15 μερίδες σουφλέ ζυμαρικών: Ευγενία Δημάκη
. 10 μερίδες αβγά με λουκάνικα: Φιλίτσα Κόρμπα
. 10 μερίδες μακαρονάδα: Ελένια Κ.
. 10 μερίδες μπιφτέκια με ρύζι: Αγγελική Αδάμ
. 22 μερίδες λιβανέζικο: Εστιατόριο "Nargile Express"
. 7 μερίδες Χ 2 κομμάτια τυρόπιτα: Anna Vivi Choise
. 10 μερίδες Χ 2 κομμάτια τυρόπιτα: Θεανώ Χατζηαντωνίου

ΣΑΛΑΤΕΣ
11 ατομικές σαλάτες (προσφέρθηκαν συμπληρωματικά σε κάποιες μερίδες κυρίως γεύματος):
Εστιατόριο "Nargile Express"

ΣΑΝΤΟΥΙΤΣ
. 50 τμχ σάντουιτς: Βούλα Μπισμπίκου & Ειρήνη Σαράντου
. Τα σάντουιτς προσφέρθηκαν ως ατομικές μερίδες, συνοδεία νερού και γκοφρέτας σε 50 συνανθρώπους μας.

ΣΦΟΛΙΑΤΟΕΙΔΗ
. 80 τμχ τυροπιτάκια - σπανακοπιτάκια: Μαρία Φωτοπούλου
(τα σφολιατοειδή προσφέρθηκαν ως επιπλέον έδεσμα σε 80 σακούλες)

ΦΡΟΥΤΑ
100 μπανάνες: Αγγελική Ζαμπέλη

ΓΛΥΚΑ
32 κομμάτια κέικ: Αριστέα Κόντου
57 κομμάτια κέικ: Ελένη Γιανναδοπούλου & Μάκος Πούλιος
20 τμχ σταφιδόψωμα: Ελεάννα Κ.
38 γκοφρετάκια: stock από ταμείο Ι.Δ.Ε.Α., δωρεά ανώνυμου εθελοντή

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΓΛΥΚΑ
Στην ανακοίνωση της δράσης είχε αναφερθεί πως υπήρχαν stock από προηγούμενη δράση, 34 κομμάτια μπακλαβάς και γιαουρτόπιτα, δωρεά από την κ. Ξένια Χ. Από προσωπικό λάθος, τα γλυκά αυτά δεν φορτώθηκαν μαζί με τα υπόλοιπα και ξεχάστηκαν στο ψυγείο του σπιτιού μου. Ευτυχώς, ως "μάννα εξ ουρανού", ήρθαν τα σταφιδόψωμα της Ελεάννας και τα γκοφρετάκια από το stock της Ι.Δ.Ε.Α., οπότε η δράση καλύφθηκε. Ζητώ προσωπικά συγγνώμη από την κ. Ξένια, καθώς -δυστυχώς- τα γλυκά δεν μπορούν να διατηρηθούν για επόμενη δράση.

ΨΩΜΙ
12 φρατζόλες: Θανάσης & Φανούλα Γαβρά

ΝΕΡΑ
24 μπουκάλια: stock από προηγούμενη δράση
100 μπουκάλια: Αγγελική Ζαμπέλη
23 μπουκάλια: Ελένη Γιανναδοπούλου & Μάκος Πούλιος

ΤΣΑΙ
12lt τσάι -  Ελένη Γιανναδοπούλου & Μάκος Πούλιος
Τσάι έφτιαξαν -  Ελένη Γιανναδοπούλου & Μάκος Πούλιος

Υλικά συσκευασίας και διανομής
ΥΛΙΚΑ ΣΕΡΒΙΡΙΣΜΑΤΟΣ
. Aλουμινένια σκαφάκια: Δήμητρα Ψιμούλη - Τάσος Κωνσταντέλλος
. Γαντάκια μιάς χρήσης (stock): Δωρεά Σύλλογος Εργαζομένων ΚΕΛΠΝΟ
. Πηρουνάκια (stock): ταμείο Ι.Δ.Ε.Α.
. Ποτηράκια (stock): Μιχάλης Καραναστάσης – ταμείο Ι.Δ.Ε.Α.
. Χάρτινες σακούλες συσκευασίας (stock): Μαρία Λαμπροπούλου
. Χαρτοπετσέτες (stock): Νίκος Α.

ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΑΣ - ΔΙΑΝΟΜΗΣ
Ελένη Γιανναδοπούλου, Μάκος Πούλιος, Ισίδωρος Δαβάζογλου, Έλενα Γαβρά, Θεανώ Χατζηαντωνίου, Εύη Παναγοπούλου, Θεοδόσης Τζάνος, Θανάσης Σιδηρόπουλος, Γιάννης Ναυπλιώτης, Χριστίνα Ναυπλιώτη, Ελεάννα Κ., Μάρθα Κούγια

ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΠΑΡΑΛΑΒΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΟΜΕΝΩΝ ΑΓΑΘΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΔΡΑΣΗ:Ελένη Γιανναδοπούλου, Μάκος Πούλιος, Θεοδόσης Τζάνος, Τάσος Κωνσταντέλλος, Γιάννης Ναυπλιώτης, Ισίδωρος Δαβάζογλου

ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ - 4
Μάκος Πούλιος, 'Ελενα Γαβρά, Θεοδόσης Τζάνος, Ελεάννα Κ.

ΡΟΥΧΑ - ΚΛΙΝΟΣΚΕΠΑΣΜΑΤΑ
Στη δράση προσφέρθηκαν πουλόβερ, αθλητικές φόρμες, παντελόνια, κάλτσες: Αγγελική Ζαμπέλη - Βούλα Μπισμπίκου - Φιλίτσα Κόρμπα
Μάλλινος σκούφος: Θεοδόσης Τζάνος
Κουβέρτα: Αγγελική Ζαμπέλη

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ -  Θεοδόσης Τζάνος
ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ -  Ελένη Γιανναδοπούλου

Γραμμένο από Ελένη Γιανναδοπούλου.

Από μηχανής θεός: ο σωτήρας. Στην αρχαία τραγωδία, θεϊκό πρόσωπο που εμφανίζεται στο τέλος του έργου, προκειμένου να δώσει λύση στο αδιέξοδο, στο οποίο έχει οδηγηθεί η δράση. Για να φαίνεται ότι έρχεται από ψηλά, χρησιμοποιούνταν ένας ξύλινος γερανός (μηχανή).

Παρασκευή βράδυ, Ομόνοια. Συνεπείς στο ραντεβού, οι εθελοντές για ακόμα μια φορά συγκεντρωνόμαστε στο γνωστό στενάκι. Οι χαιρετισμοί, τα χαμόγελα, οι γεμάτες αγάπη αγκαλιές δίνουν και παίρνουν! Σαν τα μυρμήγκια μαζευτήκαμε κι απόψε γύρω από τον αυτοσχέδιο πάγκο του -χωρίς να το ξέρει- από μηχανής θεού περιπτερά. Να δουλέψουμε ομαδικά, να μοιράσουμε -ως άλλοι από μηχανής θεοί- κάτι από την αγάπη μας. Μερίδες σπιτικού, καλομαγειρεμένου φαγητού (αλήθεια! Τι όμορφα που είναι να μαγειρεύεις για φίλους!), νερά, γλυκά, φρούτα, φρεσκοψημένο ψωμί...όλα αραδιασμένα! Ο Θεοδόσης, η Θεανώ, η Μάρθα, ο Ισίδωρος, ο Θανάσης, ο Γιάννης, η Χριστίνα, η Εύη...έχασα το μέτρημα απόψε! Πόσοι ήμαστε; 12; 15; τι σημασία έχει; Πώς μπορείς να μετρήσεις την Αγάπη;
'Ωρα 11:00, Πειραιώς και πέριξ. Στα πεζοδρόμια της πόλης, ανάμεσα σε χαρτόκουτα, σκουπίδια, σύριγγες και ποντικοφαγωμένα σκεπάσματα, οι φίλοι μας ζουν τις δικές τους τραγωδίες. Περιμένουν τον δικό τους από μηχανής θεό. Ο Χάρης κι ο Νίκος μας κοιτάζουν σαστισμένα: " - Φαγητό; για εμάς; από πού είστε εσείς, βρε παιδιά; Μόνοι σας μαγειρεύετε; Θεούλη μου, κοίτα απόψε τι έχουμε! Ποιος το περίμενε!" Οι ματιές τους λάμπουν και στα φαφούτικα στόματά τους, ένα χαμόγελο αναπάντεχης χαράς φωτίζει τα πρόσωπά τους! Σαν το παιδάκι, που παίρνει το δώρο που πάντα λαχταρούσε! Μια στιγμή ανθρωπιάς, ένα χαμόγελο, μια πράξη αλληλεγγύης. "Να 'στε καλά, παιδιά, για την Αγάπη που μας δίνετε!", φωνάζει ο Χάρης. Με την άκρη του ματιού μου τον παρατηρώ...το βλέμμα του μας ακολουθεί μέχρι τη στροφή του δρόμου!
Μυλλέρου, Κεραμεικού, Αγησιλάου...μέσα από μια στοά, ένα νέο παιδί μας πλησιάζει τρεκλίζοντας. Χρήστης. Μας ρωτά αν είμαστε εμείς εκείνη η ομάδα που δίνει φαγητό; Δεν πιστεύει στα μάτια του! Σήμερα είδαμε πολλούς καινούργιους σκέφτομαι κι ο νέος βιάζεται να μας συστηθεί: "Λέγομαι Ιωάννης, είμαι 28 ετών. Ήμουν στο ΚΕΘΕΑ, στη Σαλαμίνα. Ξέρετε; είναι πολύ ωραία εκεί! ένα ωραίο, παλιό αρχοντικό...το έχουν φτιάξει και μέναμε εκεί! Πάνε 4 μέρες που έφυγα κι έμπλεξα πάλι...δεν είχα πού να πάω...μήπως έχετε καμιά κουβέρτα, βρε παιδιά; και τι; δίνετε φαϊ; είναι κι άλλα παιδιά, κοιμούνται έξω...να τους φωνάξω..."
Γεμάτος ενθουσιασμό μπαίνει σε μια στοά...μέσα απ' τα σκοτάδια έρχονται κι άλλα παιδιά...3..4..."Ο Θεός σας έστειλε απόψε!".
Δεληγιώργη, Μεγ. Αλεξάνδρου, Λεωνίδου. Στο παλιό στέκι του κυρ-Κώστα, τρία νέα παιδιά είναι τώρα ξαπλωμένα. Ο κυρ-Κώστας "έφυγε". Από ναρκωτικά. Και παγωνιά. Η Έλενα, η Εύη, η Θεανώ δίνουν τις σακούλες με τα καλούδια και μαζί δίνουν τα καλλίτερά τους χαμόγελα, χαμόγελα γεμάτα συμπάθεια, γεμάτα Αγάπη. Ο Μάκος και ο Ισίδωρος γεμίζουν τα ποτήρια με τσάι! Στην πρώτη γουλιά, ο ένας φίλος μας ανασηκώνεται γεμάτος χαρά! "Τσάι κεράσι!!!! Πω πω!!! Ευχαριστούμε, παιδιά! Να' στε καλά, παιδιά!". Να τους βάλουμε λίγο ακόμα, μου λέει ο Ισίδωρος. Να ζεσταθούν. Από ναρκωτικά και παγωνιά έφυγε ο κυρ-Κώστας. Τους χάνουμε, Ελένη! Κάθε φορά λιγοστεύουν!
Κάτι συμβαίνει απόψε! Σαν να ξαφνιάζονται που μας βλέπουν. Μα γιατί; αφού το ξέρουν πως θα ΄ρθουμε. Τους το είπαμε και την προηγούμενη φορά. Ο δρόμος φέρνει απελπισία. Στη δική του τραγωδία ο καθένας, πάντα αμφιβάλλει για τον από μηχανής θεό...
Στα στενά του Μεταξουργείου, σε μια γωνιά, ανάμεσα σε οίκους ανοχής, αστέγους, τοξικομανείς, διακινητές και θησαυρούς ρακοσυλεκτών, είναι ξαπλωμένη μια γιαγιά. Γύρω της, όλο το βιος της. Μια κουβέρτα, μια σπασμένη καρέκλα, μπουκάλια νερού και πλαστικές σακούλες...ποιος ξέρει τι έχουν μέσα; Πρώτη φορά τη βλέπουμε σήμερα. Μα καλά, πώς βρέθηκε εδώ; "Πέθανε η αδερφή μου, μας λέει κι έμεινα στο δρόμο. 'Εχασα τον αδερφό μου στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, 20 χρονών παληκάρι, δεν παντρεύτηκα ποτέ. "
Στην ανάμνηση του πένθους της τα μάτια της τρέχουν. 93 ετών μας είπε πως είναι. Υπήρξε εθελόντρια του Ερ. Σταυρού στη διάρκεια της κατοχής και του εμφυλίου. Ετσι είπε. Και τώρα, στο τέλος της ζωής της, βρίσκεται στο δρόμο. Τα κορίτσια την εμψυχώνουν: έχει ο Θεός, όλα θα πάνε καλά! Κι είσαι μια κούκλα! Αποκλείεται να είσαι τόσων ετών! Μα λένε αλήθεια. Δεν της φαίνεται. Προσέχει τι τρώει μας λέει, από μικρό παιδί. Γι' αυτό κρατιέται! Πόση ειρωνεία, σκέφτομαι! Και πώς σε λένε, γιαγιά; " -Σωσώ...Σωτηρία!"
Κι άλλη ειρωνεία...
Κι εκείνη χαμογελά κι ευγνωμονεί την τύχη της για το απρόσμενο δώρο που έλαβε απόψε. Σχεδόν ευλαβικά, ανοίγει τη σακούλα και βγάζει ένα-ένα έξω τα τρόφιμα. Πιάνει με λαχτάρα το κομμάτι του ψωμιού, το φέρνει στα χείλη της και το φιλάει! Και κάνει το σταυρό της. Και μας λούζει με τις ευχές της καρδιάς της, ευχές να μας ανταποδώσει ο Θεός το καλό που της έστειλε απόψε.
Πάλι ο Θεός...
Κι αναρρωτιέμαι: Πόσα πράγματα θεωρούμε δεδομένα στη ζωή μας; πόσα έχουμε και δεν τα εκτιμούμε; και μένουμε στη γκρίνια, στην κακομοιριά, στο δράμα μας...
ποιος από μηχανής θεός χρειάζεται στις τραγωδίες όλων, αν όχι εγώ για εσένα κι εσύ για εμένα; μικρές, μεγάλες, ατομικές, συλλογικές; Τι είναι αυτό που μπορεί, στιγμιαία έστω, να απαλύνει έναν πόνο;
Κι όσο κι αν ψάχνω, μέσα μου, έξω μου, γύρω μου, στα εντός και τα εκτός μου, ένα μόνο μπορώ να σκεφτώ! Την ΑΓΑΠΗ! Κι ο από μηχανής, έστω, θεός από Αγάπη έρχεται. Κι ο Θεός, ο πανανθρώπινος, ο υπέρτατος, ο Θεός ο δικός μας και ο δικός τους, μόνο Αγάπη μπορεί να είναι.
Για να τον δεις, να τον νιώσεις, να τον βρεις, να σε χαϊδέψει, να σε γιατρέψει, άνοιξε την καρδιά σου!
Ι - σορρόπησε μέσα στην Αγάπη!
Δ - ιασκέδασε μέσα στην Αγάπη!
Ε - θελοντικά, πρόσφερε με ανοιχτή καρδιά, Αγάπη και
Α - λληλεγγύη!

Υ.Γ. Ευχαριστώ όλους εσάς, που μου προσφέρετε αυτά τα μαθήματα αγάπης! Είστε όλοι ο δικός μου από μηχανής θεός! 



Γραμμένο από  Theano Chatziantoniou

«Κάπως έτσι…»
Σημασία δεν έχει να κάνουμε κάτι για να νιώσουμε καλύτερα, να εξιλεωθούμε ή να ζητήσουμε συγχώρεση από τον ίδιο μας τον εαυτό για πράξεις που κάναμε στο παρελθόν. Σημασία έχει να κάνουμε το διπλανό μας να αισθανθεί καλύτερα. 
Κάπως έτσι αισθάνονται οι άνθρωποι που πλησιάζετε εδώ και καιρό, οι άνθρωποι που στάθηκαν άτυχοι ή απλά έκαναν τις λάθος επιλογές …. Καλύτερα!
Οι άνθρωποι που κοίταζα στο δρόμο αλλά δεν τους έβλεπα, που είχαν γίνει μέρος αυτής της πόλης αλλά δεν κοντοστεκόμουν. Περνούσα δίπλα τους πάντα βιαστικά και πάντα με ενοχή: «τι κάνω ; τι θα μπορούσα να κάνω ;»
Κάπως έτσι αποφάσισα να γίνω μέλος της ομάδας σας. Για να κάνω κάτι, έστω και μικρό που θα ήταν προτιμότερο από το τίποτα.
Κάπως έτσι έγινα μάρτυρας της ιστορίας για την κυρία Σωτηρία που αποτύπωσε η Ελένη. Την είδα να κάνει το σταυρό της και να φιλάει το ψωμί… Κάνοντάς με να αναλογιστώ πόσα πράγματα έχουμε αλλά δεν εκτιμάμε στην καθημερινότητά μας.
Στην προτελευταία μας στάση, στην Κωνσταντινουπόλεως, είχαμε μοιράσει το φαγάκι και οι φίλοι μας είχαν πάει πάλι πίσω, στις θέσεις τους, μακριά από τον περαστικό κόσμο και τα αδιάφορα βλέμματα. Όλα τα άτομα που πήραμε μέρος στη δράση συγκεντρωθήκαμε για να αποχαιρετιστούμε και να βγάλουμε φωτογραφίες όταν παρατήρησα πως ένας φίλος μας δεν είχε πάει πίσω αλλά συζητούσε με έναν από εμάς. Δεν μπορούσα να ακούσω τι έλεγαν, μπορούσα όμως να δω την προσήλωση του ΙΔΕΑΤΗ προς τον άγνωστο φίλο και να καταλάβω πως το ενδιαφέρον του ήταν αληθινό. Καθώς έκανε να φύγει ο ΙΔΕΑΤΗΣ τον ρώτησε αν χρειάζεται κάτι. Του απάντησε πως θέλει κάτι για το κεφάλι. Τότε εκείνος αμέσως πήγε στο αμάξι και του έφερε ένα σκουφί. Ο φίλος μας τον κοίταξε σαστισμένα και ρώτησε: «είναι δικό σου αυτό ;» ο ΙΔΕΑΤΗΣ απάντησε: «Ναι, αλλά τώρα είναι δικό σου!»
Κάπως έτσι οι φίλοι μας πιστεύουν πως τελικά υπάρχει γύρω τους ανθρωπιά, πως η ελπίδα δεν έχει χαθεί και πως υπάρχει κόσμος έτοιμος να σταθεί για μια στιγμή, να τους κοιτάξει, να τους ακούσει, να τους συμπονέσει και να τους χαρίσει μια ζεστή αγκαλιά.
Κάπως έτσι κατορθώνουμε οι «σκιές» που υπάρχουν στην πόλη μας αποκτούν ανθρώπινη υπόσταση.
Κάπως έτσι δημιουργούνται συναισθήματα που κατακλύζουν την ψυχή μας και νιώθουμε τυχεροί για όσα βιώνουμε.